Hierboven zie je de grenssteen die bij de watermolen staat ten zuiden van Epen. Op de foto zie je de gebouwen op de achtrgrond. Deze steen en die hieronder dateren van ongeveer 1700.
De gemeente Wittem vindt zijn oorsprong in een klein gebied, dat in 1125 als Witten vermeld wordt. Het moet toen een afsplitsing geweest zijn van het belangrijke knooppunt Gulpen. Gulpen was daarom een strategisch bezit, vooral voor de hertogen van Brabant. In 1329 lukte het de toenmalige hertog om het gehele land van Valkenburg in bezit te krijgen. Dit bleef echter maar zo tot 1334 toen het gebied door het verdrag van Amiens weer terug kwam aan Valkenburg. Om de Brabantse invloed toch te laten gelden, kocht Jan van Koslar (een halfbroer van hertog Jan III) in 1344 de heerlijkheid Wittem en bouwde er een sterke burcht. Het gebied Wittem werd in 1728 vergroot met Slenaken, waardoor een gebied ontstond dat de huidige gemeente omvat.
De familie (Van Koslar-) Wittem waren generaties lang adviseurs van de hertogen van Brabant. Het gebied bleef tot 1466 in het bezit van de van Wittems, die het toen verkochten aan een oom, Dirk van Palant. De van Palants bleven heren tot 1700 toen het door erfopvolging overging naar de graven van Waldeck. Deze verkochten Wittem weer in 1722 aan de graven van Plattenberg, die het tot de Franse revolutie behielden. De ster op de steen is een teken van de graven van Waldeck. Waar de balken daaronder vandaan komen is mij niet duidelijk. De andere kant van de steen is gesierd met de Nederlandse leeuw.
Deze steen staat aan de zuidkant van de Terpoorterweg, waar die overgaat in Camerig.
